Het is de trouwe lezer vast niet ontgaan dat we hier bij Rootstime een flinke boon hebben voor de Nederlandse Lasses: de schoonheid per strekkende seconde, die Sophie Janna en Margot Merah telkens weer weten tevoorschijn te toveren is namelijk behoorlijk ongeëvenaard. We waren er dan ook redelijk snel bij, toen we hoorden dat Sophie aan een EP onder eigen naam werkte. Niet dat dit helemaal nieuw was: “Laurels”, van nu ook alweer zes of zeven jaar geleden, was een eerste voorbeeld, opgehangen aan de gelijknamige song, die oudere folkfans herkennen als “Green Grow The Laurels” van wijlen Sandy Denny. Die song, die bij live concerten van The Lasses steevast op de playlist staat en telkens voor kippenvel zorgt, sluit overigens ook deze nieuwe EP af, in een heel knappe, compleet akoestische versie.

De plaat is trouwens opgebouwd in twee hoofdtukken met telkens vier nummers: een eerste deel werd in Sophie’s “home away from hoe” in het Engelse Oxford opgenomen, met begeleiding van Hannah Jacobs op piano en zang, Nicholas O’Brien op klarinet, gitaar en percussie en Joseph O’Keefe op viool. In deel twee zijn het de Nederlandse vaste begeleiders Janos Koolen (mandoline, banjo, gitaar en klarinet) en Kaspar Laval (bouzouki) die de dienst uitmaken.

Ik heb in het verleden weleens vaker gewezen op het belang van Koolen in de klank van The Lasses en ook nu weer toont hij zijn immense klasse als schilder van prachtige klanktapijten, al moet ik toegeven dat ook de Engelse begeleiders meer dan behoorlijk uit de verf komen. Maar laat ik even proberen verder uit te leggen hoe de EP eigenlijk in mekaar zit. Twee delen van elk vier songs dus, maar songs die in nogal wat gevallen zowel in het eerste als in het tweede deel voorkomen, nu eens met band-begeleiding, dan weer in zogeheten akoestische versie.

Opener en titelsong “Wide World” is een pareltje van eenvoud en schoonheid, waarin de tekstregel “the world is too wide to travel alone” perfect uitlegt wat Sophie in deze moeilijke pandemische tijd, nog onaangenaam gelardeerd door de ziekte van mede-Lasse Margot moet gevoeld hebben: je staat er veel te alleen voor, maar daar kun je ook kracht uit putten om, bijna tegen beter weten in, toch je reis verder te zetten. Net als “Wide World” komt ook “Starlight in de tweede plaathelft in akoestische vorm (met banjo erbij) terug en hier vallen vooral de uitgeklede pianoklanken op, die perfect overeenstemmen met de stem van Sophie. “Here Now”, staat in slechts één versie op de EP, maar dat nummer kennen we natuurlijk al wel van “Undone”, de jongste Lasses-plaat, waar het dan weer helemaal akoestisch op stond.

“Nightfall” krijg je op de CD-versie van de EP dan weer twee kee naéén: eerst met de Engelse Band en een tweede keer met de begeleiding van Janos, die, quasi ongemerkt hele mooie mandoline-lijntjes uittekent. Dat levert alles samen een half uurtje uitermate mooie winteravond-muziek op, die de duistere Covid-sfeer die nu al veel te lang ons aller leven beheerst, voor even weet te verdrijven. Telkens als ik deze EP draai, besef ik weer waarom ik als een blok viel voor The Lasses. Over een paar weken komt er solowerk van Margot aan. Ik heb geen enkele reden om te betwijfelen dat dat minder mooi zal zijn dan wat Sophie hier kwistig rondstrooit. Moge dat het startsein zijn voor eenzonnige lente en een zorgeloze zomer! Het kàn!

(Dani Heyvaert)